Opłaty za parking i autostrady, a koszty uzyskania przychodu

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego [dalej: „NSA”] wyrażonym w wyroku z dnia 07 czerwca 2013r. (sygn. akt: II FSK 1945/11), opłaty parkingowe i autostradowe, poniesione przez pracowników w czasie podróży służbowej prywatnym autem, stanowią koszty uzyskania przychodów, z tym zastrzeżeniem, iż wysokość tych kosztów ograniczona jest limitem kilometrówki. 

Powyższe stanowisko, NSA oparł na treści art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych [dalej: „UoCIT”], zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich własnych samochodów na potrzeby pracodawcy, będącego podatnikiem CIT, jeśli ich wartość przewyższa tzw. „kilometrówkę”. 

Określone powyżej wydatki nie mogą jednak stanowić kosztów uzyskania przychodów, jeżeli dane pojazdu nie zostały wykazane w ewidencji, zawierającej takie informacje jak:

1. liczba faktycznie przejechanych kilometrów,
2. stawki za jeden kilometr przebiegu, 
3. kwota wynikająca z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu. 

NSA rozszerzył zatem dotychczasową wykładnię organów podatkowych w powyższym zakresie. Dyrektorzy Izb Skarbowych w wydawanych interpretacjach wskazywali bowiem, iż na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 30 UoCIT, koszt uzyskania przychodów stanowić mogą jedynie wydatki paliwowe i eksploatacyjne pojazdu. 

Orzeczenie:

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 07 czerwca 2013r., sygn. akt II FSK 1945/11

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych