sobota, 25 marca 2017

Podatkowa grupa kapitałowa nie jest podatnikiem podatku od CFC

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 16 listopada 2016 r. nr 2461-IBPB-1-2.4510.771.2016.1.TS), w sytuacji gdy spółka wchodząca w skład podatkowej grupy kapitałowej posiada udziały w spółce, która zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („CitU”), stanowi zagraniczną spółkę kontrolowaną („CFC”), to nie podatkowa grupa kapitałowa („PGK”), lecz konkretna spółka będąca członkiem PGK jest podatnikiem zobowiązanym od ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych CFC dla celów podatkowych, składania deklaracji CIT – CFC oraz zapłaty podatku od dochodów CFC. 

Ustawa o automatycznej wymianie informacji podatkowych coraz bliżej wejścia w życie

W ostatnich czasach jednym z głównych priorytetów polityki podatkowej prowadzonej przez społeczność międzynarodową jest walka z uchylaniem się od opodatkowania oraz przeciwdziałanie oszustwom podatkowym o charakterze transgranicznym. Wzrost popularności agresywnej optymalizacji podatkowej polegającej na wykorzystywaniu przez podatników struktur kapitałowych opartych na spółkach ulokowanych w rajach podatkowych, zmusił państwa i organizacje międzynarodowe do opracowania i wdrożenia nowych narzędzi prawnych, służących zapobieganiu uchylania się od opodatkowania i przeciwdziałających oszustwom podatkowym. 

Wśród nich wyróżnić należy m. in. regulacje w zakresie opodatkowania zagranicznych spółek kontrolowanych zaostrzenie reżimu cen transferowych, czy automatyczną wymianę informacji podatkowych. Z kolei źródłami tych narzędzi są przede wszystkim opracowany przez OECD plan Base Erosion and Profit Shifting („BEPS”), amerykańska ustawę Foreign Account Tax Compliance Act („FATCA”), Globalny Standard Raportowania OECD – Common Reporting Standard („CRS”) oraz dyrektywa Rady 2014/107/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania („Dyrektywa”). 

W powyższym kontekście podkreślenia wymaga, iż wdrożenie opracowanej przez OECD w CRS procedury Common Reporting Standard, a także implementacja do polskiego porządku prawnego postanowień Dyrektywy, przewidziane zostało w projekcie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami, który uchwalony został przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej dnia 10 lutego 2017 r. („Projekt”).

Wśród najistotniejszych przepisów Projektu wyróżnić należy przepis art. 15 ust. 1 – 2, nakładający na Szefa Krajowej Administracji Skarbowej obowiązek corocznego, automatycznego przekazywania właściwemu organowi podatkowemu innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej informacji dotyczących dochodów uzyskiwanych w Polsce m. in. ze stosunku pracy, zasiłków pieniężnych, działalności wykonywanej osobiście, emerytur i rent. Niezwykle istotne znaczenie ma także przepis art. 6 Projektu, wyłączający podmiotom zobowiązanym do udostępnienia informacji podatkowych możliwość powołania się na tajemnicę prawnie chronioną, w tym tajemnicę bankową. Wyjątkiem w powyższym zakresie będą, na gruncie Projektu, jedynie informacje niejawne. 

Ponadto, w myśl Projektu, instytucje finansowe ulokowane na terytorium Polski zobowiązane będą do weryfikowania prowadzonych przez siebie rachunków bankowych pod kątem rezydencji podatkowej ich posiadaczy, a ściślej – czy posiadacz rachunku bankowego jest rezydentem podatkowym państwa, które zaakceptowało CRS. Podkreślenia jednocześnie wymaga, iż instytucje finansowe nie będą zobowiązanie do ustalania rezydencji podatkowej swoich klientów – w myśl Projektu ustalenie właściwej rezydencji podatkowej obciążać będzie posiadaczy rachunków bankowych. Co istotne, Projekt przewiduje także terminy przed upływem których czynności te powinny zostać zakończone. Jeżeli wartość rachunku bankowego na koniec 2015 r. przekroczyła 250 tysięcy dolarów amerykańskich – termin zakończenia identyfikacji przypada na 31 grudnia 2018 r. W przypadku rachunków bankowych, których wartość na koniec 2015 r. przekraczała 1 mln dolarów amerykańskich, termin zakończenia ich identyfikacji przypada na dzień 31 grudnia 2017 r. Rachunki bankowe otwarte w roku 2016 podlegają obowiązkowi identyfikacji w terminie do 31 lipca 2017 r., zaś w przypadku rachunków otwartych w pierwszych czterech miesiącach 2017 r. – do 31 grudnia 2017 r. 

Podkreślenia wymaga, iż ymianie z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej, podlegać będą także informacje o transgranicznych interpretacjach podatkowych, porozumieniach cenowych w zakresie cen transferowych (APA), opiniach zabezpieczających, a nadto informacjach o podmiotach powiązanych w obrębie największych grup kapitałowych. W założeniu, powyższe informacje będą gromadzone w centralnej europejskiej bazie danych, która opracowana zostanie bezpośrednio przez Komisję Europejską. 

wtorek, 17 stycznia 2017

Podatkowe aspekty transakcji kapitałowych. Cz. V – Przekształcenie spółki kapitałowej w osobową spółkę handlową osób fizycznych

W poprzednim artykule przygotowanym w ramach niniejszego cyklu przedstawiłem Państwu problematykę opodatkowania transakcji przekształcenia spółki osób fizycznych niebędącej osobą prawną w spółkę kapitałową. Ten artykuł poświęcony zostanie natomiast transakcji niemal przeciwstawnej, a mianowicie przekształceniu spółki kapitałowej („SK”) w osobową spółkę handlową osób fizycznych, z wyłączeniem spółki komandytowo – akcyjnej („SO”).

Podatkowa grupa kapitałowa nie jest podatnikiem podatku od zagranicznych spółek kontrolowanych

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 16 listopada 2016 r. nr 2461-IBPB-1-2.4510.771.2016.1.TS), w sytuacji gdy spółka wchodząca w skład podatkowej grupy kapitałowej posiada udziały w spółce, która zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („CitU”), stanowi zagraniczną spółkę kontrolowaną („CFC”), to nie podatkowa grupa kapitałowa („PGK”), lecz konkretna spółka będąca członkiem PGK jest podatnikiem zobowiązanym od ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych CFC dla celów podatkowych, składania deklaracji CIT – CFC oraz zapłaty podatku od dochodów CFC. 

poniedziałek, 20 czerwca 2016

Nie wszystkie transakcje w ramach PGK są neutralne podatkowo

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym w wyroku z dnia 15 czerwca 2016 r. (sygn. akt: II FSK 1608/14), w przypadku darowizny środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w ramach podatkowej grupy kapitałowej („PGK”), kosztem uzyskania przychodu mogą być tylko wydatki faktycznie poniesione na ich nabycie lub wytworzenie. Orzeczenie to ma istotne znaczenie dla uczestników podatkowych grup kapitałowych planujących lub realizujących proces restrukturyzacji. 

poniedziałek, 13 czerwca 2016

Projekt ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami

7 czerwca 2016 r. zakończyły się konsultacje publiczne w przedmiocie projektu ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami („Projekt”). Istotą Projektu jest ograniczenie narastającej liczby oszustw podatkowych oraz trudności w określaniu wysokości zobowiązań podatkowych, wynikających z wzrastającej liczby rokrocznie przeprowadzanych transakcji transgranicznych.

piątek, 3 czerwca 2016

Obowiązek w zakresie cen transferowych dotyczy również spółek państwowych


Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym w wyroku z dnia 8 marca 2016 r. (sygn. akt: II FSK 4000/13), spółki Skarbu Państwa oraz inne państwowe osoby prawne będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, objęte są obowiązkiem w zakresie cen transferowych także w przypadku transakcji dokonywanych ze Skarbem Państwa. 

PRZEDMIOT SPRAWY

Sprawa na gruncie której zapadło powyższe orzeczenie, dotyczyła spółki Skarbu Państwa, uczestniczącej w jednej z grup kapitałowych. Spółka ta uczestniczyła w transakcjach kapitałowych, w których drugą stroną był Skarb Państwa, w tym polegających na obejmowaniu przez Skarb Państwa udziałów w tej spółce w zamian za wkład niepieniężny (aport), nabywaniu od Skarbu Państwa udziałów i akcji innych spółek Skarbu Państwa, w tym w drodze tzw. wymiany udziałów. 

Spółka uznała, iż opisane powyżej transakcje nie wymagają stosowania przez nią przepisów o cenach transferowych. Jako argument na poparcie powyższego, spółka wskazała, iż w jej ocenie przez pojęcie „transakcji” rozumieć należy sprzedaż towarów lub usług, a nie operacje na udziałach lub akcjach spółek prawa handlowego. Po drugie, zdaniem spółki, transakcje ze Skarbem Państwa nie podlegają obowiązkowi dokumentacyjnemu, wobec faktu, iż na mocy art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („CitU”), Skarb Państwa objęty jest zwolnieniem podmiotowym z CIT. Ponadto, jak podnosiła Spółka, część transakcji które dokonane były pomiędzy nią a Skarbem Państwa, charakteryzowała się neutralnością podatkową w CIT. 

STANOWISKO ORGANU PODATKOWEGO ORAZ WSA W WARSZAWIE

Odmienne stanowisko w przedmiotowej sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który uznał iż skoro w CitU nie zawarto przepisu szczególnego, wyłączającego z obowiązku dokumentacyjnego transakcje pomiędzy spółkami Skarbu Państwa oraz innymi państwowymi osobami prawnymi, a Skarbem Państwa, to przyjąć należy iż tego typu operacje podlegają przepisom o cenach transferowych. 

Stanowiska organu podatkowego nie podzielił jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 28 sierpnia 2013 r. (sygn. akt: III SA/Wa 3335/12) stwierdził, iż skoro transakcje będące przedmiotem sporu nie wiążą się z powstaniem u spółki dochodu do opodatkowania, to nie będą one podlegały przepisom o cenach transferowych. Sąd podniósł ponadto, iż obowiązek dokumentacyjny znajduje zastosowanie jedynie względem takich transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi, których dokonywanie skutkować może powstaniem albo zmianą wielkości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym i które w związku z tym mogą być potencjalnie źródłem nadużyć podatkowych.

STANOWISKO NACZELNEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO

Omówiony powyżej wyrok WSA w Warszawie został, na skutek skargi wniesionej przez Ministra Finansów, uchylony przez Naczelny Sąd Administracyjny. W uzasadnieniu swojego wyroku NSA wskazał, iż wynikający z art. 9a obowiązek dokumentacyjny znajduje zastosowanie względem wszelkich transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi, które mają charakter umów lub są związane z transferem pieniędzy. Za nietrafiony uznał NSA pogląd, zgodnie z którym z przepisów o cenach transferowych wyłączone są transakcje z udziałem Skarbu Państwa, gdyż w świetle przepisów art. 9a i art. 11 CitU, obowiązkiem dokumentacyjnym objęte są wszystkie osoby prawne, zaś Skarb Państwa nie jest wyłączony z zakresu zastosowania CitU, a jedynie zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych. 

KOMENTARZ AUTORA

W ocenie autora należy w pełni podzielić stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny. Uzasadniając powyższe należy w  pierwszej kolejności wskazać, iż w świetle art. 9a ust. 1 zobowiązanymi do sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych zobowiązani są podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi. Przez pojęcie podmiotów powiązanych rozumieć należy m. in. podmioty krajowe pomiędzy którymi zachodzi relacja polegająca na tym, iż jeden z tych podmiotów bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, a także sytuację w której ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów (vide: art. 11 ust. 4 CitU). Analogiczne regulacje przewidziane zostały w art. 11 ust. 1 CitU, względem powiązań pomiędzy podmiotami krajowymi, a zagranicznymi.  

Zdaniem autora za błędny pogląd uznać należy stanowisko spółki zgodnie z którym przez pojęcie „transakcji” rozumieć należy, dla celów cen transferowych, sprzedaż towarów lub usług. W powyższym kontekście podkreślenia wymaga, iż w świetle §23a ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych („Rozporządzenie”) organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej badają zgodność warunków ustalonych lub narzuconych w ramach restrukturyzacji działalności pomiędzy podmiotami powiązanymi z warunkami, jakie ustaliłyby pomiędzy sobą podmioty niezależne. Przez pojęcie „restrukturyzacji działalności” rozumieć należy, w świetle §23a ust. 2 Rozporządzenia, przeniesienie pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub ryzyk. Wobec powyższego, pojęcie „restrukturyzacji działalności” należy rozumieć szeroko – jak wynika z wyjaśnienia Ministerstwa Finansów z dnia 27 lutego 2014 r., restrukturyzacja działalności dotyczy między innymi zmian w profilu funkcjonalnym, w szczególności w zakresie ekspozycji na ryzyko podmiotów powiązanych biorących udział w restrukturyzacji. W powyższym dokumencie Minister Finansów wskazał także, iż restrukturyzacja działalności może polegać na „przeniesieniu czegoś posiadającego istotną wartość (ang. something of value)”. 

W tym stanie rzeczy wskazać należy, iż przedmiotem czynności restrukturyzacyjnych w rozumieniu Rozporządzenia, mogą być zarówno operacje na udziałach/akcjach (ang. share deals), jak i na aktywach (ang. asset deals), obejmujące transakcje fuzji i przejęć oraz podziałów spółek kapitałowych prawa handlowego, a także przedsięwzięcia w zakresie wymiany udziałów, czy zbycia zorganizowanej masy majątkowej. Zakres pojęcia „restrukturyzacji działalności” rozciąga się także na czynności zmierzające do dokapitalizowania spółki prawa handlowego, w tym w formie wniesienia do niej wkładu niepieniężnego, np. w postaci określonych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych albo transferu całości lub części działalności gospodarczej. 

Restrukturyzacje działalności, podobnie jak inne transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi (którymi w przypadku spółek Skarbu Państwa mogą być np. udzielone przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancje), powinny zostać przeprowadzone zgodnie z zasadą arm’s lenght, tj. w zgodności z warunkami, jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty. Warunki te, poprzedzone analizą w zakresie zaangażowanych w transakcję funkcji, aktywów lub ryzyk, winny zostać wykazane w dokumentacji podatkowej cen transferowych.